خودتراشی اقتصادی با اصلاحی نرم برای استفاده‌ی هر روزه! ؛ فکر کنم سال ۸۵ بود که برای اولین بار سبیل فابریکم رو تراشیدم و شدم مضحکه‌ی همکلاسی‌هام! (آقا لطفا سبیل فابریک‌ها رو مسخره نکنید!) بعد شروع کردم با ژیلت blue 3 صورتم رو تراشیدم. دیدم این ژیلت موجب جوش و التهاب پوستم میشه. گفتم لابد اگر یه گرون‌ترش رو بخرم، درست میشه! رفتم سراغ ژیلت mach 3. ولی بدتر شد. چند سال بعد، ژیلت fusion ۵ معرفی شد و رفتم سراغ اون. ولی انگار مشکل التهاب و جوش اومده بود که نره! شاید ده سالی بود که صورتم رو نمی‌تراشیدم تا حدود یک ماه پیش که کِرم تراشیدن صورت دوباره افتاد به تنم. این بار گفتم بجای آمریکا، سری به کشور دوست و همسایه-کره‌ی جنوبی- بزنم و بهترین محصولش رو بخرم. ازآنجاییکه همون منطق نوجوانانه‌ی ۱۸ سال پیش رو داشتم، با خودم گفتم چون شش از سه و پنج بیشتره لابد مدل Pace 6 هم از همه بهتره دیگه! پس بقیمت ۴۰۰ هزار تومن خریدمش. ولی بعد از اولین اصلاح دیدم که همچنان آش همون آشه و کاسه همون کاسه! این دفعه گفتم من باید بفهمم دردم از چیه. خلاصه، بعد از چند بار گوگل کردن از طریق ویدئوهای یوتیوبی فهمیدم اون التهابات و جوش‌ها بخاطر تعداد زیاد تیغه‌هاست! و هرچی تعداد لبه‌های تیغت بیشتر باشه، پوستت بیشتر آسیب میبینه. ولی من به دیده‌ی شک به این حرف نگاه میکردم. با خودم میگفتم مگه میشه! من که همیشه از آخرین تکنولوژی زمانه‌ام استفاده کرده‌ام. چطور ممکنه دوای دردم همون تیغ‌هایی باشه که ۱۰۰ سال پیش ساخته میشده‌اند؟!!! بالاخره گفتم سنگ ارزون گنجشک مفت! من که همه چی رو امتحان کرده‌ام، این رو هم امتحان میکنم ببینم چی میشه! رفتم یه تیغ خودتراش تک لبه‌ی فـــــــــــــیک لُرد رو از بقالی محله‌مون به قیمت ۲۵ هزار تومن خریدم و یه تیع دو لبه‌ی دورکو HQ انداختم روش و اصلاح کردم و WOW ! التهابات و جوش‌ها خیــــــــــــلی خیــــــــــــلی کمتر شد! اونجا بود که فهمیدم ، ۱۸ سال اخیر رو در ظلمات گمراهی بوده‌ام! و اچتباه میزده‌ام و هر دفعه که میخواسته‌ام مشکل رو حل کنم، باعث بدتر شدن مشکل می‌شده‌ام! بعد از نثار کلی صلوات به ارواح اون دوستانی که با محتوای خوبشون در یوتیوب، آگاهم کردند. رفتم سراغ دیجیکالا تا یه safety razor خوب بخرم. خب، برندهای درجه یکی مثل Merkur، Muhle، Edwin Jagger و Parker که کلا در ایران یافت می‌نشوند. تهش رسیدم به این محصول چند بار مصرف ژیلت و ۲۵۰ چوق بابتش پرداختم (بنظرم وقتی یه دسته تیغ شش لبه‌ی دورکو با دو تا کارتریج، طراحی زیبا و کیفتی بسیـــــــــٕــار بیشتر از این، حدود ۴۰۰ تومن قیمت گذاری شده، این محصول چند بار مصرفِ تمام پلاستیکیِ سبک نهایتا باید ۱۰۰ تومن می‌بود.) رفتم واسه اصلاح ته ریش دو-سه روزه‌ام با این محصول هندوستان؛ صورتم رو با آب ولرم شستم و یه لایه فوم اصلاح کاسپین مالیدم روش. یکی از دو تا تیغ فابریکی خودش رو انداختم روش و با ذکر «یا حضرت کینگ سی ژیلت» تیغ رو کشیدم روی صورتم و این بار Double WOW!!! اصلا انتظار نداشتم اینقدر نرم اصلاح کنه! اصلا انگار نه انگار که تیغی روی صورتت در حرکته! همون پاس اول، 80% محاسن رو تراشیدم. و ۱۵ درصدش رو هم در ۲-۳ پاس بعدی زدم و درنهایت حدود ۵ درصدش رو هرکاری کردم نزد که نزد! درنهایت باید بگم؛ این ژیلت، «نرم» اصلاح میکنه (بقدری نرم که دیگه اذیت کننده‌است) و بیشتر مناسب کسانی است که هر روز صبح- قبل از رفتن سر کار- اصلاح میکنند. اگر مثل من ریش‌های پر پشت و چقری دارید و/یا چند روز یک بار اصلاح میکنید بهتره بسراغ دسته تیغ‌هایی خشن‌تر (مثل لرد) بروید. در کل دیگه قصد استفاده ازش زو ندارم. و از پنج بهش نمره‌ی ۳ رو میدم (اون دو نمره رو هم بخاطر قیمت بالاش (به نسبت کیفیت و طراحیش) و از اون بدتر نرمی بیش از اندازه‌ی اصلاحش و همچنین ضعف طراحیش در ناحیه‌ی لولای دربشه (که فکر نمیکنم ۳-۴ ماه بیشتر دوام بیاره) ازش کم کردم.
