کتاب مرا به خواب هایت ببر ماریه اثر سیدعلی شجاعی

بعضی از داستاناش زیباست. بعضی داستان ها آسیب های جامعه ماست که شنیده یا خوانده ایم، مثل «بی انتهای رنج سرد و ساکت ترنج» و «با این همه نمک، هر چه می پزی شور است» یا «چیزی که دیگران زندگی صدایش می کنند» و برخی را شاید تجربه کرده ایم؛ مثل «ثبت با سند برابر است» و «پریانه های نیمه شب ... کمی مانده به صبح». با برخی می خندیم؛ مثل «سال ها دو فصل دارند: پاییز ... و پاییز» و بعضی تلنگری هستند بر وجدان ما برای جور دیگر دیدنِ پیرامونمان؛ مثل «شاید به جرم ... عطر سیب ها» و «باران به آسمان می بارد» و «کبوترانگی قریب یک استجابت